Πρωί Ιανουαρίου και η frontwoman των Duke Spirit, Liela Moss και ο κιθαρίστας Tony Butler κάθονται σε ένα εστιατόριο του Lower East Side της Νέας Υόρκης , αλείφοντας βούτυρο στις φρυγανιές τους και πίνοντας αγγλικό τσάι. Η Moss είναι ενθουσιασμένη με την ποικιλία των γλυκών κουταλιού σε προσφορά ενώ ο Butler αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στα αβγά ποσέ και την ομελέτα. Είναι ένα μάλλον συνηθισμένο τραπέζι για ένα συγκρότημα που μόλις κυκλοφόρησε ένα απ’ τα πιο hot και sexy album του 2011. Από πού ακριβώς προέκυψε αυτό το sexy στυλ; Ο Butler ξεκινάει να απαντήσει σκεπτικά “Η πιο sexy πλευρά του album υπάρχει επειδή νομίζω ότι ήμασταν…”
“Τόσο sexy!” Η Moss πετάγεται και με τα μάτια της διάπλατα και συμπληρώνει “Απλά πήραμε ένα μεγάλο sexy χάπι!”
Το τρίτο album του συγκροτήματος, “Bruiser”, είναι σίγουρα μια ανήσυχη υπόθεση. To
“Don’t Wait” μπορεί να περηφανεύεται για τον bossa nova ρυθμό του ενώ το “Glorious” αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε νωχελικούς στίχους και ένα δυνατό ρεφρέν. “Αυτή τη φορά ενδιαφερόμαστε περισσότερο για τους ρυθμούς των τραγουδιών”, εξηγεί ο Buttler που δημιούργησε τη Λονδρέζικη μπάντα το 2003 με τη Moss, τους κιθαρίστες Luke Ford και Dan Higgins και τον Drummer Olly Betts. “Μεγάλο κομμάτι του υλικού μας προκύπτει απ’ την πιο Punk πλευρά των πραγμάτων. Με το συγκεκριμένο θέλαμε να κάνουμε τα μπάσα και τα drums να κάνουν μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς.” Η Moss χαμογελάει. “Είναι αλήθεια, όλη αυτή η sexy διάθεση οφείλεται στα μπάσα,” προσθέτει. “Αυτά τα riff σε φτιάχνουν αμέσως”.
Ντυμένοι με μαύρα δερμάτινα (η Moss συνδιάζει το δικό της Philip Lim με skinny jeans και μαύρες μπότες μέχρι το γόνατο, ο Butler με τα μαύρα του μαλλιά πίσω και μούσι), το δίδυμο έχει έναν αέρα αυτοπεποίθησης. Η Moss το αποδίδει σε ένα ξύπνημα. “Είναι σαν να πρέπει το κριάρι στο εξώφυλλό μας να τρίψει τα μάτια του γιατί έτσι νιώθουμε”. Ήθελα να είμαι πιο εκφραστική με τους στίχους και έχω απόθεμα από τραγούδια και καθαριστικά solo. Κάτι το οποίο φοβόμουνα και δεν μπορούσα να κάνω πριν”.
Μια αλλαγή στο lineup (ο Higgins αποχώρησε για να αφοσιωθεί στην οικογένεια του και ο Butler πέρασε από το μπάσο στην κιθάρα, δίνοντας τη θέση του στον Marc Salis) ενέπνευσε το συγκρότημα να απλουστεύσει τον ήχο του. Είναι αποφασιστικός, πιο δυναμικός και τα φωνητικά της Moss ανυψώνονται πάνω από μπλουζίστικα γδαρσίματα της κιθάρας, δυνατά drums και το κουδούνισμα του πιάνου. “Μπορεί να εκπλήξει τον κόσμο”, λέει απομακρύνοντας τις αφέλειες της –κάποτε σχεδόν άσπρες, σήμερα χρυσαφένιες- από τα μάτια της. “Νιώθω ότι κατά κάποιο τρόπο ήμασταν κάπου κρυμμένοι και απαθείς για ένα διάστημα και αυτό είναι τελείως cool, αλλά νομίζω ότι μπορεί να μας έχουν εκλάβει λάθος αν δεν ακούσουν αυτό το album. Νιώθω ότι έχω γειωθεί, έχω έλεγχο αυτ
ών που γίνονται τώρα αντί να πέφτω αυθόρμητα από το ένα πράγμα στο άλλο και καταλήγω όπου με βγάλει.”
Το “Bruiser” είναι γεμάτο με αυτή την εκρηκτική ενέργεια για την οποία οι Duke Spirit είναι γνωστοί στις Live εμφανίσεις τους.
Στη σκηνή η Moss – που συχνά εμφανίζεται ξυπόλητη- είναι σωματικά επιβλητική χτυπώντας το τύμπανο, ρίχνοντας κλοτσιές στον αέρα με τα μαλλιά της να πετάνε. “Η σκηνή είναι σίγουρα ένα τέρας και νιώθω ότι κατά κάποιο τρόπο το καβαλάμε χωρίς σέλα” λέει. “Αλλά συγχρόνως πάνω της νιώθεις ασφάλεια”. Από την εμφάνισή τους στο φεστιβάλ Electric Peacock στο Σρι Λάνκα και την εμφάνιση στο show μόδας Υ-3 ως support των REM σε ευρωπαϊκό στάδιο μέχρι τις Guest εμφανίσεις σχεδόν σε όλα τα Αμερικανικά late night shows, το συγκρότημα έχει περάσει το μεγαλύτερο κομμάτι της καριέρας του στο δρόμο. “Εκεί τα rock ‘n’ roll συγκροτήματα ακονίζουν τα δόντια τους- αν δεν μπορείς να παίξεις live δεν είσαι κανονικό συγκρότημα,” λέει ο Butler. Η σπιρτόζα Moss δεν χάνει χρόνο: “Αυτό είπε ο θεός όταν δημιούργησε τη rock ‘n’ roll”.
“Τόσο sexy!” Η Moss πετάγεται και με τα μάτια της διάπλατα και συμπληρώνει “Απλά πήραμε ένα μεγάλο sexy χάπι!”
Το τρίτο album του συγκροτήματος, “Bruiser”, είναι σίγουρα μια ανήσυχη υπόθεση. To
“Don’t Wait” μπορεί να περηφανεύεται για τον bossa nova ρυθμό του ενώ το “Glorious” αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε νωχελικούς στίχους και ένα δυνατό ρεφρέν. “Αυτή τη φορά ενδιαφερόμαστε περισσότερο για τους ρυθμούς των τραγουδιών”, εξηγεί ο Buttler που δημιούργησε τη Λονδρέζικη μπάντα το 2003 με τη Moss, τους κιθαρίστες Luke Ford και Dan Higgins και τον Drummer Olly Betts. “Μεγάλο κομμάτι του υλικού μας προκύπτει απ’ την πιο Punk πλευρά των πραγμάτων. Με το συγκεκριμένο θέλαμε να κάνουμε τα μπάσα και τα drums να κάνουν μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς.” Η Moss χαμογελάει. “Είναι αλήθεια, όλη αυτή η sexy διάθεση οφείλεται στα μπάσα,” προσθέτει. “Αυτά τα riff σε φτιάχνουν αμέσως”.
Ντυμένοι με μαύρα δερμάτινα (η Moss συνδιάζει το δικό της Philip Lim με skinny jeans και μαύρες μπότες μέχρι το γόνατο, ο Butler με τα μαύρα του μαλλιά πίσω και μούσι), το δίδυμο έχει έναν αέρα αυτοπεποίθησης. Η Moss το αποδίδει σε ένα ξύπνημα. “Είναι σαν να πρέπει το κριάρι στο εξώφυλλό μας να τρίψει τα μάτια του γιατί έτσι νιώθουμε”. Ήθελα να είμαι πιο εκφραστική με τους στίχους και έχω απόθεμα από τραγούδια και καθαριστικά solo. Κάτι το οποίο φοβόμουνα και δεν μπορούσα να κάνω πριν”.
Μια αλλαγή στο lineup (ο Higgins αποχώρησε για να αφοσιωθεί στην οικογένεια του και ο Butler πέρασε από το μπάσο στην κιθάρα, δίνοντας τη θέση του στον Marc Salis) ενέπνευσε το συγκρότημα να απλουστεύσει τον ήχο του. Είναι αποφασιστικός, πιο δυναμικός και τα φωνητικά της Moss ανυψώνονται πάνω από μπλουζίστικα γδαρσίματα της κιθάρας, δυνατά drums και το κουδούνισμα του πιάνου. “Μπορεί να εκπλήξει τον κόσμο”, λέει απομακρύνοντας τις αφέλειες της –κάποτε σχεδόν άσπρες, σήμερα χρυσαφένιες- από τα μάτια της. “Νιώθω ότι κατά κάποιο τρόπο ήμασταν κάπου κρυμμένοι και απαθείς για ένα διάστημα και αυτό είναι τελείως cool, αλλά νομίζω ότι μπορεί να μας έχουν εκλάβει λάθος αν δεν ακούσουν αυτό το album. Νιώθω ότι έχω γειωθεί, έχω έλεγχο αυτ
ών που γίνονται τώρα αντί να πέφτω αυθόρμητα από το ένα πράγμα στο άλλο και καταλήγω όπου με βγάλει.”
Το “Bruiser” είναι γεμάτο με αυτή την εκρηκτική ενέργεια για την οποία οι Duke Spirit είναι γνωστοί στις Live εμφανίσεις τους.
Έχουν συνηθίσει το νομαδικό τρόπο ζωής. “Πρέπει να είσαι τύπος που του αρέσει το touring”, λέει η Moss. “Είναι μια τόσο ξένη ύπαρξη. Γίνεται προσωπική υπόθεση και κόβει αρκετά βαθειά… το να πίνεις υπερβολικά πολύ και τον υπόλοιπο χρόνο να αρχίζεις να ανησυχείς μήπως παθαίνεις κύρωση του ήπατος.” Ευτυχώς, η ζωή στο δρόμο έδωσε στην Moss υλικό για το “Bruiser”, τα βιβλία και τα dvd που τις έκαναν παρέα στις μεγάλες διαδρομές με το λεωφορείο έδωσαν πολλά στα τραγούδια της.
*απόσπασμα συνέντευξης από το περιοδικό Nylon, τεύχος Απριλίου 2011
THE DUKE SPIRIT WEBSITE - MAIN PAGE PLAYLIST by thedukespirit
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου