3. House of Balloons- Weeknd
Album που όταν κυκλοφόρησε το Μάρτιο συνοδεύτηκε από ένα τεράστιο hype, επειδή ακριβώς δεν ξέραμε τίποτα για τον Weeknd. Ο κατά κόσμον Abel Tesfaye εμφανίστηκε από το πουθενά δημιουργώντας μια απ' τις καλύτερες δισκογραφικές δουλειές της χρονιάς που τελειώνει. Ένα album που απολαμβάνεις από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν ξέρω πως να το προσδιορίσω. R&B; Ηλεκτρονικό; Πειραματικό; Όπως και να χει είναι απλά άψογο. Κάθε track. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω καν αγαπημένα. Ίσως λίγο περισσότερο το "Wicked Games" που με ρίχνει στα πατώματα από την πρώτη μόλις νότα.
"So tell me you love me, οnly for tonight even though you don't love me Just tell me you love me I'll give you all of me, I'll give you all of me even though you don't love me..."
#5 Only in Dreams- Dum Dum Girls
#6 Ceremonials- Florence and the Machine
#7 James Blake- James Blake
#8 Portamento- Drums
#9 Wounded Rhymes- Lykke Li
#10 Conatus- Zola Jesus
#11 The Devil's Walk- Apparat
#12 Turn Me On- Katharina Nuttall
#13 Last of the Country Gentlemen- Josh T. Pearson
#14 Creatures of an Hour- Still Corners
#15 Plantation- Arrange
#16 Badlands- Dirty Beaches
#17 We Must Become the Pitiless Censors of Ourselves- John Maus
#18 In the Grace of Your Love- The Rapture
#19 Program 91- Razika
#20 The King is Dead- Decemberists
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου