• III [2012]- Crystal Castles

Αν προσπαθήσεις να περιγράψεις γραπτά τη μουσική των “Crystal Castles” το πιο απλοϊκό στο οποίο μπορείς να καταλήξεις είναι κάτι αντίστοιχο του λα λα λα λα ντουπ ντουπ ντουπ λα λα λα λα λα λα αααααααααααα ντουπ ντουπ ΝΤΟΥΠ ααααααααααα και μετά πάλι κλινγκ κλινγκ ΚΛΙΝΓ ΝΤΑΠ ΝΤΑΠ ΑΑΑΑ (“Wrath of God”). Χωρίς βέβαια να μπορέσεις να αποδώσεις το μεγαλείο της Alice Glass και των τσιρίδων της. 

Στο τρίτο album τους, οι Crystal Castles επιμένουν στην επιλογή αφαιρετικών τίτλων (βλ. III) θέτοντας ως μοναδικό κέντρο βάρους τη μουσική τους ευρηματικότητα. Το χάρισμα να δημιουργούν ήχους που μπορεί απ’ τη μια να βγάζουν κάτι σχεδόν απόκοσμο αλλά παράλληλα να είναι ότι πιο “φιλόξενο” έχεις ακούσει. Ακόμα και στις στιγμές εκείνες που μοιάζει λες και προσπαθούν επίτηδες να σε εκνευρίσουν - ναι εσένα προσωπικά- βρίσκεις 100 στοιχεία να αγαπήσεις, Και αυτή είναι μόνο η αρχή. 

Ενδείκνυνται για επαναλαμβανόμενες ακροάσεις το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ. Στο σπίτι, το μετρό και το γραφείο. Εθιστικοί όπως το χειρότερο αντικαταθλιπτικό υπόσχονται να σε ξυπνήσουν/χαλαρώσουν/αποβλακώσουν. Με αυτή τη σειρά. 

Προσωπικά αγαπημένη στιγμή του album το δεκάλεπτο που ξεκινά με το track “Affection” και συνεχίζεται με το “Pale Flesh” για να φτάσει στο τέλος του, με το “Sad Eyes”. Διαδέχονται το ένα το άλλο αριστοτεχνικά δημιουργώντας μια ιδιαίτερη συνοχή με λεπτές ισορροπίες. Συνοχή που άλλωστε βρίσκεις σ’ όλη του τη διάρκεια. 

Πολύ απλά, το III είναι ένα (πολύ) καλό άλμπουμ. Και μια μόνο ακρόαση αρκεί να σε πείσει.

Δεν υπάρχουν σχόλια: