Το τρίτο album των Βρετανών Wild Beasts μόλις δυο χρόνια μετά την κυκλοφορία του "Two Dancers" (2009) και τρία από αυτή του "Limbo, Panto" (2008).Μπορεί οι Wild Beasts να είχαν προλάβει να δείξουν την αξία τους με το "Two Dancers" αλλά κανείς δεν πίστευε ότι μπορούν να πάνε ένα βήμα ακόμη πιο πάνω. Μέχρι το "Smother".
Ένα album γεμάτο μαγευτικές συνθέσεις και πανέμορφους στίχους που σου κρατάει στο 100% την προσοχή από το πρώτο ως το τελευταίο track. Πιο εσωτερικό, πιο ώριμο και πολύ πιο dark από το "Two Dancers". Σύνθετες συνθέσεις και ανατριχιαστικά φωνητικά (Hayden Thorpe) που μοιάζουν να σε πνίγουν καθώς σε οδηγούν σε μια εσωτερική αναζήτηση. Άλλες φορές επιθετικά ("Bed Of Nails", "Plaything", "Albatross") και άλλες πιο παθητικά αλλά με την ίδια ενέργεια ("Deeper","Loop The Loop", "Invisible"). Αυτό που οι φίλοι μας οι Άγγλοι πολύ σωστά χαρακτηρίζουν passive-agressive.
Ένα album που ενώ φαινομενικά θα μπορούσε να θεωρηθεί "δύσκολο" κατά την ακρόαση απλά κυλάει και δεν σου αφήνει άλλη επιλογή απ' το να πατήσεις ξανά το play, παρ' όλο που ξέρεις ότι μετά θα έχεις λίγα ψυχολογικά παραπάνω. Δεν φταις εσύ. Tο τέλος ήρθε πολύ γρήγορα.
Ένα album γεμάτο μαγευτικές συνθέσεις και πανέμορφους στίχους που σου κρατάει στο 100% την προσοχή από το πρώτο ως το τελευταίο track. Πιο εσωτερικό, πιο ώριμο και πολύ πιο dark από το "Two Dancers". Σύνθετες συνθέσεις και ανατριχιαστικά φωνητικά (Hayden Thorpe) που μοιάζουν να σε πνίγουν καθώς σε οδηγούν σε μια εσωτερική αναζήτηση. Άλλες φορές επιθετικά ("Bed Of Nails", "Plaything", "Albatross") και άλλες πιο παθητικά αλλά με την ίδια ενέργεια ("Deeper","Loop The Loop", "Invisible"). Αυτό που οι φίλοι μας οι Άγγλοι πολύ σωστά χαρακτηρίζουν passive-agressive.
Ένα album που ενώ φαινομενικά θα μπορούσε να θεωρηθεί "δύσκολο" κατά την ακρόαση απλά κυλάει και δεν σου αφήνει άλλη επιλογή απ' το να πατήσεις ξανά το play, παρ' όλο που ξέρεις ότι μετά θα έχεις λίγα ψυχολογικά παραπάνω. Δεν φταις εσύ. Tο τέλος ήρθε πολύ γρήγορα.
I, I blame you, I blame you
For all of those things I've been through
Don't feel bad, not a pang
It's my neck around which you hang
Like a chain or a tag
I flinch and you fall through the cracks
To the sea and all it bears
The secrets that I should've shared
They drowned then and there
(Albatross)
For all of those things I've been through
Don't feel bad, not a pang
It's my neck around which you hang
Like a chain or a tag
I flinch and you fall through the cracks
To the sea and all it bears
The secrets that I should've shared
They drowned then and there
(Albatross)
6 σχόλια:
ΝΑΙ.
Αυτό ακριβώς.
Μπράβο για το ποστ.
:ο)
Εξαιρετικός δίσκος. Μέσα στους 2-3 καλύτερους που έχω ακούσει φέτος. Αυτό που εξυψώνει τις συνθέσεις είναι το διακριτικό drumming, στα όρια του downtempo. Εντείνει την ερωτική παθολογία που αποπνέει η μουσική τους.
Είναι πάντως πράγματι απορίας άξιο πως κολλάς τόσο μαζί του χωρίς να είναι ένας εύπεπτος και "ευχάριστος" δίσκος. Ίσως τελικά να τα θέλουμε λίγα ψυχολογικά...
πράγματι πολύ ωραίο album!:)
Εξελίσσεται σε ψύχωση των τελευταίων βδομάδων. Αυτό και το album των Cults.
Μ' άρεσε το σχόλιο για την ερωτική παθολογία που αποπνέουν, δεν θα μπορούσα να το εκφράσω καλύτερα.
Κωνσταντίνε thanks :)
Από τους δίσκους που ακούς συνέχεια και ποτέ δεν είναι αρκετό. Πιστεύω θα γίνει σύντομα κλασικός. Ένα υπέροχο κέντημα ψευδαισθήσεων.
Το κέντημα ψευδαισθήσεων είναι ότι πιο σωστό έχω ακούσει γι' αυτό το album
Δημοσίευση σχολίου