Ο Bon Iver, κατά κόσμον Justin Vernon, τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του "For Emma, Forever Ago" κάνει το μεγάλο βήμα και κυκλοφορεί τη δεύτερη δισκογραφική του δουλειά, το ομότιτλο "Bon Iver".
Μπορεί γύρω από το "Bon Iver" να μην υπάρχει το hype του πρώτου album (όπου hype= ερωτεύομαι κορίτσι, με χωρίζει το κορίτσι, κρύβομαι στο δάσος και γράφω ένα cd γι' αυτό) αλλά καταφέρνει να αποδειχθεί εξίσου δυνατό. Μπορεί η εικόνα ενός μουσικού που ηχογραφεί πληγωμένος και μόνος του ανάμεσα στα δέντρα να φαντάζει απίστευτα γραφική αλλά ο Vernon μόνο γραφικός δεν είναι.
Μια συλλογή τραγουδιών γεμάτη λυρισμό και νοσταλγία που καταφέρνει να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες που το "For Emma, Forever Ago" είχε δημιουργήσει. Ένα album με μεγαλύτερη γκάμα που ίσως και να οφείλεται στις συνεργασίες που έκανε στο μεσοδιάστημα με μουσικούς όπως η Anais Mitchell αλλά και ο Kayne West.
Από το εκπληκτικό opening track, Perth, ο Vernon σαν να ξεπετάγεται από το ηχείο, σε πιάνει από το χέρι και σε οδηγεί σε ένα μακρινό μουσικό ταξίδι... Minnesota, Calgary, Lisbon... Άλλωστε ακόμα και το εξώφυλλο δε μοιάζει με ιδανικό προορισμό; Απλά αφέσου να σε πάρει μαζί του.
Μπορεί γύρω από το "Bon Iver" να μην υπάρχει το hype του πρώτου album (όπου hype= ερωτεύομαι κορίτσι, με χωρίζει το κορίτσι, κρύβομαι στο δάσος και γράφω ένα cd γι' αυτό) αλλά καταφέρνει να αποδειχθεί εξίσου δυνατό. Μπορεί η εικόνα ενός μουσικού που ηχογραφεί πληγωμένος και μόνος του ανάμεσα στα δέντρα να φαντάζει απίστευτα γραφική αλλά ο Vernon μόνο γραφικός δεν είναι.
Μια συλλογή τραγουδιών γεμάτη λυρισμό και νοσταλγία που καταφέρνει να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες που το "For Emma, Forever Ago" είχε δημιουργήσει. Ένα album με μεγαλύτερη γκάμα που ίσως και να οφείλεται στις συνεργασίες που έκανε στο μεσοδιάστημα με μουσικούς όπως η Anais Mitchell αλλά και ο Kayne West.
Από το εκπληκτικό opening track, Perth, ο Vernon σαν να ξεπετάγεται από το ηχείο, σε πιάνει από το χέρι και σε οδηγεί σε ένα μακρινό μουσικό ταξίδι... Minnesota, Calgary, Lisbon... Άλλωστε ακόμα και το εξώφυλλο δε μοιάζει με ιδανικό προορισμό; Απλά αφέσου να σε πάρει μαζί του.
... and at once I knew I was not magnificent.
High above the highway aisle
(Jagged vacance, thick with ice)
I could see for miles, miles, miles
(Holocene)
High above the highway aisle
(Jagged vacance, thick with ice)
I could see for miles, miles, miles
(Holocene)
2 σχόλια:
Νομίζω ότι έθεσες πολύ σωστά την ατμόσφαιρα του πρώτου άλμπουμ. Σαν ο Bon Iver να ερωτεύεται ένα κορίτσι, αυτή να τον απορρίπτει, να κρύβεται στο δάσος και να γράφει ένα cd γι' αυτό, και μετά να μένει στο δάσος και να συνηθίζει εκεί, οπότε και κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ του όντας πλέον εξαγνισμένος. Ωραία η κάθαρση, αλλά μάλλον προτιμώ την ψύχωση του "For Emma, Forever Ago"...
Πάντως αν και θεωρώ υπερβολικό το 9.5 του Pitchfork, είναι από τους πολύ καλούς δίσκους του 2011. Και το Perh αναμφίβολα από τα κορυφαία τραγούδια της χρονιάς.
Αν έβαζα βαθμούς θα το είχα κάπου στο 8,2 (το 8 μου φαίνεται λίγο, το 8μιση πολύ= γι' αυτό δεν βάζω βαθμούς). Πάντως το "For Emma, Forever Ago" είχε και το πλεονέκτημα του πρωτοεμφανιζόμενου ενώ πάντα στο 2ο album έχεις μια ιδέα τι βάζεις να ακούσεις.
Δημοσίευση σχολίου