Nouvelle Vague- Principal (9-9-2011)

Ενώ είχα κλείσει ένα πρωτοφανές νεκρό συναυλιακά εξάμηνο είπα να τιμήσω για 3η φορά τις Nouvelle Vague μπας και σπάσει η γκαντεμιά. Όταν πήρα το εισιτήριο δεν είχα ιδέα σε τι σύνθεση θα τις δω απλά ευχόμουν μέσα σ' αυτή να είναι σίγουρα η Liset Alea που πέρσι λατρέψαμε.

Opening act για φέτος η Olga Kouklaki όπως και το 2009 (τότε ήταν μαζί της και ο Gerald Toto). Δεν ξέρω για ποιο λόγο δεν θυμόμουν καθόλου ότι έχω δει την Kouklaki και το 09' αλλά η performance (γιατί για performace μιλάμε) της Παρασκευής θα μείνει ως ένα από τα πιο καλά opening acts που έχω δει. Από θέμα φωνητικών, παρουσίας, διάθεσης και όμορφων tracks. Αγαπημένη στιγμή το 4λεπτο του Hollow Lives με την Liset Alea (ακυκλοφόρητου track) που ξεσηκώνει παραπάνω το ήδη ξεσηκωμένο κοινό.

Το κυρίως μέρος της συναυλίας ανοίγει με την πρώτη προβολή του music video του "Sur Ma Mob" που περιέχει πλάνα από το περσινό τους live στη Θεσσαλονίκη αλλά και τη δικιά μας Δήμητρα Ματσούκα. Λίγο 90s cheesy κατά την ταπεινή άποψη αλλά δεν βαριέσαι, πάμε παρακάτω.

Στη σκηνή βγαίνουν η Liset Alea με τη Melanie Pain και το "Je Suis Deja Partie" των Taxi Gil αρχίζει. Αυτό που φοβόμουν από την αρχή της βραδιάς ήταν μήπως αφιερώσουν όλο το χρόνο σε tracks από το καινούργιο album που θα κυκλοφορήσουν (που το μεγαλύτερο μέρος του είναι στα γαλλικά) εις βάρος παλιότερων πιο γνωστών διασκευών τους. Ευτυχώς όμως επικράτησε μια ισορροπία και σε μεγάλο βαθμό κρατήθηκε το περσινό setlist.

To γλυκό "Je Suis Deja Partie" ακολουθεί το "Master and Servant" και το "Sandy Sandy" που δεν έχω ιδέα ποιανού είναι η original εκτέλεση. Από το setlist δεν θα μπορούσαν φυσικά να λείψουν το "Ever Fallen in Love" και το "Guns of Brixton" που ανεβάζουν λίγο τους τόνους.

Μετά το γυρνάνε για λίγο στα γαλλικά με το μελωδικό "Ou Veux tu que je Regarde" για να επιστρέψουμε στο αγγλικό ρεπερτόριο με το αγαπημένο μου "Human Fly". Ακολουθεί το "Too Drunk to Fuck" και το επί σκηνής ντουέτο μας αφήνει άφωνους με το κέφι και την ενέργειά του. Οι τόνοι πέφτουν με το "Sweet and Tender Hooligan" και η φωνή της Melanie έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ξαφνικά στη σκηνή ως άλλο Batgirl πετάγεται η Liset Alea και το "Rapture" των Blondie αρχίζει. Εδώ να δεις θεατρινισμό, σκηνική παρουσία και φυσικά χειροκρότημα. Στη συνέχεια η ρυθμοί γίνονται πιο bossa nova με το "Dance with Me" και το "Just Can't Get Enough". Ακολουθεί το "Putain" και το "Blue Monday" στο οποίο ανεβαίνει και πάλι στη σκηνή η Olga Kouklaki. Για τη συνέχεια το απίστευτα μελαγχολικό "So Young but So Cold" το οποία διαδέχεται το "Bela Lugosi's Dead" - μια δέηση για το original των Bauhaus. Όλα δείχνουν πως η βραδιά τελειώνει με το "Friday Night, Saturday Morning" και φυσικά το "Love Will Tear us Apart".

Αλλά όχι η Liset και η Melanie ανεβαίνουν στη σκηνή για το πρώτο encore που περιέχει το "Voila Les Anges", το απίστευτα ανεβαστικό "Dancing with Myself" που ξεσηκώνει το κοινό και το αγαπημένο "This is not a Love Song". Ξαναφεύγουν για να ξαναρθούν με το δεύτερο encore. Ερωτευόμαστε με το "In a Manner of Speaking", χορεύουμε με το "Blister in the Sun" και τα φώτα ανάβουν.

Οι φωτογραφίες είναι από το Flickr του Νίκου Κουτράκη.