• Feist- Coliseu dos Recreios (18-03-2012)

Ποτέ δεν ήμουν φανατική της Feist (μη βιαστείς να με κράξεις). Το εισιτήριο το αγόρασα περισσότερο στα πλαίσια του "είμαι τόσο καιρό εδώ, ας πάω και σε μια συναυλία". Είχα κατεβάσει (προσοχή στο κενό ανάμεσα στο "κατεβάσει" και το "αγοράσει") τα album της, τα είχα ακούσει κανα δυο φορές το καθένα αλλά ως εκεί. Αρκετές βέβαια παραπάνω μεμονωμένα tracks όπως τα "My Moon, My Man", "Mushaboom", "Limit to Your Love", "Graveyard" και "A Commotion". 

Ο χώρος γεμάτος τόσο κάτω στην αρένα αλλά και στα μπαλκόνια του "Κολοσσαίου" (coliseu dos recreios). Κατά τις 9μιση βγαίνει το support act για να μας προετοιμάσει για το "κυρίως". Ο Fionn Regan, Ιρλανδός καλλιτέχνης με όμορφα ψιλοκιθαριστικά folk τραγούδια απ' τα οποία ξεχώρισα το "Be Good or Be gone".

Η Feist ανεβαίνει στη σκηνή κατά τις 10 και κάτι, με το "Undiscovered First". Ε κι αυτό ήταν. Δηλώνω fan. Από το πρώτο λεπτό του πρώτου τραγουδιού. Η φωνή της πλημμυρίζει την αίθουσα και όλοι το βουλώνουν. Νεκρική σιγή στο κοινό ακόμα και όταν μαζί με τις άλλες τρεις κοπέλες των φωνητικών τραγουδάνε ακαπέλα (στο πρώτο encore) το "Cidadas and Gulls".

Αγαπημένες στιγμές τα ήδη αγαπημένα "How Come You Never Go There", "So Sorry" και "Limit to Your Love". Tracks που live φαντάζουν 10 φορές καλύτερα απ' ότι στο cd. Πιο ζωντανά και με μεγαλύτερη ενέργεια που ίσως και να λείπει από κάποιες ηχογραφήσεις.
Επίσης αγαπημένη στιγμή το ανέβασμα στη σκηνή δυο ατόμων από το κοινό, οι οποίοι τραγούδησαν το "Imagine" (στο δεύτερο encore.) Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Feist live μπορεί να σε κάνει φανατικό γιατί εκτός από εκπληκτικά αισθαντική όταν τραγουδάει είναι και απίστευτα ευχάριστη στα διαλογικά κομμάτια με το κοινό, τα οποία συνήθως κουράζουν.

Ένα μικρό δείγμα:


Δεν υπάρχουν σχόλια: